PROBLEEMSTELLING

Wat is nu het probleem?

Hier vindt u meer gedetailleerde info voor wie er zich wenst in te verdiepen.

Het grootste probleem is tegenwoordig het personeelstekort.

Dit situeert zich zowel bij beroeps als vrijwilligers.

 

1. Zoneleiding:

Het is steeds een pijnlijk proces om verschillende bedrijfsculturen samen te smelten. Verschillende werelden samenvoegen is een kluwen aan belangen. Het resultaat is dat een onevenwicht is ontstaan waar onze post wel heel erg krap bezet is.

 

We zijn 20% gedaald in bezetting en moeten ongeveer 5 mensen meer inroosteren per shift. Dus met minder personeel, meer mensen per dag voorzien. Dit is tot op een bepaalde hoogte mogelijk door aanvulling met vrijwilligers en zonale ambulanciers. Maar de ondergrens is al enige tijd bereikt. Van de werkvloer uit is heel erg vaak gewaarschuwd dat we gingen eindigen waar we nu aanbeland zijn. Dus is de onvrede groot omdat er niet geluisterd werd.

De zoneleiding kan zeker enkele ingrepen doen om het probleem draaglijker te maken in afwachting van een degelijke oplossing. De mensen in onze post voelen zich in de steek gelaten door de zone en vinden dat de burger hierdoor ook tekort gedaan wordt.

​

2. ZONERAAD:

Het feit dat een groep burgemeesters nu verantwoordelijk is voor de financiering en de sturing is ook iets wat voor enkele problemen zorgt.

 

Alle gemeentes zitten krap bij kas en hebben moeite met de indexeringen en de gestegen kosten bij alle diensten. Dus elke burgemeester probeert de vinger op de knip te houden, wat wij voor een stuk begrijpen. Maar er moet wel een bepaald minimum niveau gehaald worden om de veiligheid te garanderen voor de burger en onszelf. Vandaar onze noodkreet.

 

Er speelt ook vaak gemeentepolitiek mee waar niet altijd de correcte beslissing genomen wordt voor de hulpverlening omdat andere zaken spelen.

 

De burgemeesters hebben verschillende referentiekaders en kunnen niet altijd goed inschatten hoe een probleem in een andere gemeente opgelost dient te worden waardoor er geen consensus komt. Zo gebeurt het dat een probleem in post Brugge bijvoorbeeld niet opgelost raakt omdat een burgemeester van een andere gemeente vindt dat Brugge al genoeg kost aan de zone.

De burgemeesters wijzen terecht ook naar de federale overheid die te hoge eisen stelt en een veel te beperkte financiering voorziet voor de zones. Wij kunnen dit ook onderschrijven en hopen dat daar inderdaad beterschap in komt.

 

3. FEDERAAL NIVEAU

Volksgezondheid:

De financiering van de ambulances is erg ontoereikend. Zeker omdat de kost van één ambulancerit op 60 euro gezet werd voor de burger. De dringende geneeskundige hulp organiseren is een financiële put geworden, waar dat vroeger nog wat hielp om de budgetten rond te krijgen. Dus er mogen dringend meer middelen van die zijde komen.

 

Volksgezondheid stelt plots te hoge eisen aan bezetting (met verhoogde kosten) zonder middelen te voorzien. Verandert de inzet van middelen waardoor wij extra mensen nodig hebben voor hetzelfde werk en alweer zonder middelen om dit te financieren.

 

Binnenlandse zaken:

Is verantwoordelijk voor de civiele veiligheid wat leger, politie en brandweer bevat. Binnenlandse zaken heeft sinds het begin van de hervorming nog nooit voldoende betaald voor de zones waardoor de factuur veel te veel op de gemeentes valt. Daar klagen de burgemeesters dan terecht over een onderfinanciering.

​

​

SAMENGEVAT

Je ziet het, een kluwen. Met onze actie schrijven we alle actoren aan. Wij hebben begrip voor ieders problemen. Maar daarmee is ons en uw probleem, van te beperkte bezetting, niet opgelost. Alle actoren schuiven de oorzaken naar elkaar door. Wij willen gewoon dat iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt en elk een deeltje bijdraagt tot een goeie oplossing. De hete aardappel doorschuiven lost niks op. Deze drie partijen hebben allemaal een verantwoordelijkheid naar u toe.

 

Wij zijn geen experts in de wetgeving rond de zones. We zijn wel ervaringsdeskundigen op vlak van de zorg voor onze regio. Er kan dus een onnauwkeurigheid in deze tekst zitten. Maar we willen voor u het beeld schetsen waar ons probleem uit voort komt. We willen zeker ook benadrukken dat geen enkele partij het specifiek slecht voor heeft met de hulpverlening. Geen enkele partij heeft alleen de verantwoordelijk voor deze malaise, maar het is een samenspel van factoren. Zij hebben wel de sleutel in handen om bepaalde oplossingen te voorzien en zullen samen tot iets werkbaars moeten komen voor iedereen. Nu wordt er enkel naar elkaar gewezen.